Ο Ζυγός βρίσκεται βορειοανατολικά της πόλης της Άρτας και απέχει από αυτή δεκαοκτώ χιλιόμετρα. Στα βόρεια του χωριού συναντούμε τα Τζουμέρκα, ενώ στα νότια τον Αμβρακικό κόλπο. Ανατολικά του Ζυγού βρίσκονται τα Άγραφα και το όρος Χελώνα και η δυτική πλευρά του χωριού αντικρίζει το ιστορικό Ζάλογγο. Η αρχική του ονομασία ήταν «Λεβίτσικο». Το όνομα αυτό είναι σλάβικης προέλευσης, εξαιτίας της καθόδου σλαβόφωνων λαών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ραδοβυζίου το 1350 μ.Χ.. Η λέξη είναι σύνθετη και αποτελείται από τη λατινική λέξη levis, που σημαίνει λείος-ομαλός και το ελληνικό υποκοριστικό –τσικο. Το χωριό αυτό αποτελούσε ανάμεσα στα άλλα ορεινά χωριά του νομού εκείνο με τον πιο ομαλό τόπο. Η μετέπειτα ονομασία «Ζυγός» (Δ/γμα 1/4/1927 ΦΕΚ 76) σημαίνει ράχη, κάτι το οποίο συνάδει με την πραγματικότητα αφού το χωριό είναι χτισμένο σε ημιορεινή περιοχή, δηλαδή πάνω σε μια ράχη. Σήμερα το χωριό υπάγεται στο Δήμο Νικολάου Σκουφά, σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης που τέθηκε σε ισχύ το 2011.
Κατά την είσοδό μας στο Ζυγό, συναντούμε στα αριστερά μας την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, όπου βρίσκεται το κοιμητήριο του χωριού. Στο ξωκλήσι αυτό τελείται δύο φορές το χρόνο λειτουργία, στις 6 Δεκεμβρίου και στις 20 Μαΐου.
Επόμενη στάση είναι στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού όπου ο ταξιδιώτης μπορεί να απολαύσει τον καφέ του στο παραδοσιακό καφενείο. Λίγα μέτρα πιο κάτω δεσπόζει η εκκλησία του χωριού ο Άγιος Γεώργιος, όπου εκκλησιάζονται οι κάτοικοι του Ζυγού. Ο ναός αυτός πιστεύεται ότι χτίστηκε το 1906.
Η ιστορία της εκκλησίας αυτής είναι συνδεδεμένη το ακόλουθο περιστατικό. Την ημέρα εορτασμού του Αγίου στο Ζυγό ένας Τούρκος προσπάθησε να περάσει έφιππος την πόρτα της εκκλησίας, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις πιστών. Στο τέλος, το άλογο τον έριξε από τη σέλα. Τότε ήταν που δώρισε στην εκκλησία μία μεγάλη κολυμπήθρα με το όνομά του χαραγμένο πάνω σε αυτή, της οποίας η τύχη δυστυχώς αγνοείται μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια συναντούμε το παλιό Δημοτικό Σχολείο, το οποίο έχει μετατραπεί το τελευταίο χρόνο σε στέκι νεολαίας με την παρότρυνση του Συλλόγου Ζυγιωτών. Κατηφορίζοντας θα συναντήσουμε την πετρόχτιστη βρύση του χωριού ή αλλιώς «Παλιόβρυση».
ΖΥΓΟΣ
«Ξένε ποὺ μόνος κι ἔρημος
σὲ ξένους τόπους τρέχεις,
πές μου, ποιὸς εἶναι ὁ τόπος σου
καὶ ποιὰ πατρίδα ἔχεις;»
«Τὴ μακρινὴ πατρίδα μου
πάντα ποθῶ στὰ ξένα.
Ἐκεῖ τὰ χρόνια τῆς ζωῆς
περνοῦν εὐλογημένα.